گزیده ها: حقوق فرهنگی چون حقوق بشری

این گروه همچنین نگران مسئلهء کلی محکومیت انسان در مقابل عواقب کنترل تکنولوژیک‌ -که غلط فهمیده شده است-و اهمیت قدرت بود و نگران تمایلاتی که هر نوع توسعه را، به دلایلی سست و نابسنده،«غیرقابل اجتناب»می‌شمارند،و همگی بر آن بودند که باید با دقت‌ بیشتر روشن نمود که امکانات واقعی ما کدامند و ناگزیریهای موقعیت عمومی ما چیست. بحث به بسیاری از جنبه‌های خاص این مسئلهء کلی کشیده شد و سوالاتی از این دست‌ پیش‌آمد که:تمرکز سیاسی تا چه حد اجتناب‌ناپذیر یا از نظر فرهنگی مفسده‌آمیز است؟ چگونه می‌توان این تناقض را توجیه کرد که در میان فرهنگ‌آفرینان درست همانهایی که‌ سخت در اشتیاق دست یافتن به توده‌ها هستند عملا کمتر توفیق این را می‌یابند،در حالی‌ که آنان که اغلب عنایتی به این امر ندارند به نسبت موفقترند؟چرا«قانون گرشام» Gresham 1در مورد تبادل فرهنگ هم صدق می‌کند؟آیا برنامه‌های یونسکو برای ترجمهء آثار کلاسیک می‌توان از القای ضمنی این عقیده بپرهیزد که آثار بزرگ عمدة متعلق به گذشته- اند؟آیا دانشگاهها برای انتقال فرهنگ معبرهای مناسبی هستند؟آیا ضرورتا محافظه‌کارند؟ چگونه می‌توان تکثر(پلورالیسم)فرهنگی را با وجدت سیاسی ترکیب نمود؟چگونه می‌توان‌ زیر سلطه رفتن و یا تنگ‌نظرانه ساختن آن،به عاریت گرفت؟ این مسائل با ارائهء نمونه‌های متعددی از وضعیتهای محلی روشن شد که خلاصه کردن‌ آن در این گزارش ممکن نیست. بنابراین،اعلام‌ می‌کنیم که تمام مردم باید به یکسان بدان وسایلی دسترس داشته باشند که دوام مادی زندگی‌ را-که اولین شرط لازم برای بهره‌مند شدن از مواهب دیگر حیات است-ممکن می‌سازند، از جمله دسترسی به ارزشهای مادی و معنوی و فرآورده‌های خلاقیت انسان."