نقدی بر دو کتاب از مجله خاورمیانه

 "او انسان شناسی است که در فرانسه آموزش دیده و سال‌ها به مطالعه و مالکیت زمین و تحول آن تاز مان آغاز برنامه اصلاحات ارضی در ژانویه 1962،شروع‌ می‌شود و با بررسی چگونگی تاثیر آن تحول در روابط شهری-روستائی ادامه می‌یابد (فصل 1)،فصل دوم به ارائه نظریه دکتر خسروی اختصاص یافته است مبتنی بر اینکه‌ جامعه روستائی ایران از سه بخش متمایز تشکیل شده است:روستائیان و کشاورزان،روستائیان و عشایر و فقط عشایر. در فصل پنجم مولف به تحلیل نتایج اصلاحات ارضی در جامعه روستائی بویژه در گروه‌ جامعه روستائیان و کشاورزان می‌پردازد و سه تحول عمده را مورد ملاحظه قرار می‌دهد: 1-پیدایش یک طبقه جدید دهقانان خرده‌پا که بیش از 86 درصد آنها مالک اراضی کمتر از 10 هکتار می‌باشند. سه فصل بخش اول کتاب به توصیف بنه آن‌چنان که پیش از اصلاحات ارضی وجود داشته‌ اختصاص داده شده است،بخش دوم تجزیه تحلیلی از تغییر و تحول بنه‌ها در نتیجه‌ برنامه مستقیم اراضی می‌باشد،در بخش سوم(فصل 7)به منظور مقایسه عملکرد بنه‌ها در قسمت‌های خاوری ایران،مورد بحث قرار گرفته است."