روش‌شناسی تفسیری هایدگر

نوع مقاله : علمی وپزوهشی

نویسنده

استادیار گروه جامعه‏شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران

چکیده

یکی از جریان‌ها و مکاتب روش‌شناسی که دربرابر مکتب اثبات‌گرایی قرار دارد و دانشمندان علوم اجتماعی از رویکرد و روش آن مکتب درمقابل روش اثبات‌گرایی استفاده می‌کنند، روش هرمنوتیک است. در طول اعصار، دربارۀ قواعد و روش‌های درست‌فهمیدن، مطالب متفاوتی نگاشته شده است.به‌عبارتی، قدمت فهم و تفسیر، از هنگام پیدایش انسان، در وجود او سرشته شده است؛ لیکن تأمل بر نحوۀ فهم و پرسش از فهم و تفسیر، دارای تاریخ خاصی است.در گذشته، تا زمان هایدگر، اذهان متفکران بیشتر معطوف‌به نشان‌دادن قواعد فهم و نحوۀ تفسیر بوده است؛ به‌عبارتی، درست درک‌نمودن آنچه درواقع، است.اما هایدگر براساس مبانی اندیشۀ خود و تفسیری که از حقیقت ارائه داده، مسئلۀ فهم و هرمنوتیک را در مسیر دیگری سوق داده است که تحولات بنیادینی را در هرمنوتیک به‌وجود آورده است.در اینجا نشان خواهیم داد که هایدگر چه تحولی در تفسیر و فهم ایجاد نموده و اثرات آن را تبیین خواهیم نمود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Interpretive methodology of Heidegger

نویسنده [English]

  • Yahya Bozarinejad
چکیده [English]

One of the trends and methodological schools opposing with positivism, and the social scientists use its approach and methodology to face positivism, is hermeneutics. The rules and methods of correct understanding has been the subject of a long and aged debate. In a way, interpretation has been with men since the beginning, but conscious reflection on interpretation and its questioning has its own history. In the past until Heidegger, the minds were more focused on the rules of interpretation and the methods of correct understanding of what is around us. But Heidegger opened a new road for the question of understanding and hermeneutics that has revolutionized the discipline. This essay deals this innovation and its consequences.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Interpretation
  • Dasein
  • the hermeneutic
  • non-covered
  • facticity

مراجع

کتابنامه فارسی
۱. بیمل، والتر. 1381. بررسی روشنگرانۀ اندیشه‌های هایدگر. ترجمۀ بیژن عبدالملکی. تهران: سروش.
۲. پالمر، ریچارد. ۱۳۷۷. علم هرمنوتیک. ترجمۀ محمدسعید حنایی کاشانی. تهران: هرمس.
۳. خاتمی، محمود. ۱۳۸۷. جهان در اندیشۀ هیدگر. چ۳، تهران: مؤسسۀ فرهنگی دانش و اندیشۀ معاصر.
۴. دارتیگ، آندره. ۱۳۷۳. پدیدارشناسی چیست. چ۱. ترجمۀ محمود نوالی. تهران: سمت.
۵. ریخته‌گران، محمدرضا. ۱۳۷۸. چ۱. منطقومبحثعلمهرمنوتیک. تهران: کنگره.
۶. زعفرانچی، ناصر. ۱۳۸۷. دربارۀ هرمنوتیک معاصر. مجموعه رهیافت‌های فکری‌فلسفی معاصر در غرب. ج۴. تهران: پژوهشگاه علوم‌انسانی و مطالعات فرهنگی. 
۷. ستیس، و.ت. ۱۳۷۰. فلسفۀ هگل. ترجمۀ حمید عنایت. چ۶. تهران: امیرکبیر.
۸. شرت، ایون. ۱۳۹۰. فلسفۀ علوم اجتماعی قاره‌ای. ترجمۀ هادی جلیلی. تهران: نی.
۹. عبداللهی، عبدالله. ۱۳۸۹. درآمدی بر فلسفۀ علم و پژوهش در علوم‌انسانی؛ کتاب دوم: روش و روش‌شناسی. چ۱، تهران: چاپار.
۱۰. کوروز، موریس. ۱۳۷۹. فلسفۀ هیدگر. ترجمۀ محمود نوالی. چ۲. تهران: حکمت.
۱۱. کوزنز هوی، دیوید. ۱۳۷۹. «هیدگر و چرخش هرمنوتیکی». در هرمنوتیک مدرن. ترجمۀ بابک احمدی، مهران مهاجر و محمد نبوی. چ۸. تهران: مرکز.
۱۲. کوکلمانس، یوزف. ی. ۱۳۸۲. هیدگر و هنر، ترجمۀ محمدجواد صافیان. چ۱. اصفهان: پرسش.
۱۳. مسعودی، جهانگیر. ۱۳۸۶. هرمنوتیک و نواندیشی دینی، چ۱. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
۱۴. واعظی، احمد. ۱۳۸۹. درآمدی بر هرمنوتیک. چ۶. تهران: سازمان انتشارات فرهنگ و اندیشه اسلامی.
 
 
کتابنامه لاتین
15.Couzens Hoy, David .2006. Heidegger and the Hermeneutic Turn، pp.  in The Cambridge Companion to Heidegger . 2nd edition. edited by Charles B. Guignon.  PP 173-190. Cambridge: Cambridge University Press.
 16. Gadamer, Hans, Georg. 1977. Philosophical Hermeneutics، translated By David E. Linge. Berkley and Los Angeles: University of California Press.
 17. Heidegger, Martin. 1973.Being and Time. translated by John Macquarrie and Edward Robinson. Oxford: Basil BlackWell.
 18. Mueller-Vollmer, Kurt. 1985. The Hermeneutics Reader: Texts of the German Tradition from the Enlightenment to the Present. New York: Continuum.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار