در دو دهه‌ی اخیر، جهان شاهد جنبش‌هایی کثیر با ماهیت‌هایی متنوع بوده است. وقوع انقلاب‌های رنگی در سال 2000، آغازگر سبک نوینی از اعتراضات به شیوه‌ی مسالمت‌آمیز بود. حدود یک دهه بعد، در سال 2011، چهره‌ی دیگری از اعتراضات در قالب جنبش‌های شبکه‌ای ظهور کرد که فصل جدیدی را در این عرصه رقم زد. 7 سال بعد، جنبش بزرگ جلیقه‌زردهای پاریس (2018) با دامنه‌ی اثرگذاری گسترده در کشورهای اروپایی رخ داد، که وارث جنبش‌های هم‌عصر خود بود و ماهیتی تلفیقی داشت. مقاله‌ی حاضر درصدد است با اتکا به رویکرد نظری چارچوب‌سازی بنفورد و اسنو و با استفاده از روش تحلیل رتوریک، جنبش جلیقه‌زردها را بررسی کند. نتایج حاصله ناشی از شناخت چارچوب‌های تشخیصی، تجویزی و انگیزشی معترضین در جریان جنبش بوده است و این شناخت در پرتوی بررسی نمادهای اعتراضی (شعرها، شعارها و گرافیتی‌ها) تحقق یافته است. همچنین به نقش رسانه‌ها در مشروعیت‌بخشی به و ــ برعکس ــ مشروعیت‌زدایی از جنبش اشاره شده است و در نهایت تاکتیک‌های اعتراضی جلیقه‌زردها در جریان کنش جمعی آن‌ها بیان شده است.
کلاندرمانز، برت (1396)، «جداشدن از جنبش»، ترجمه‌ی سیدعلیرضا بهشتی، در: سعید مدنی قهفرخی (به اهتمام)، جنبش‌های اجتماعی و دموکراتیزاسیون، تهران: روزنه.
لوبن، گوستاو (1369)، روان‌شناسی توده‌ها، ترجمه‌ی کیومرث خواجوی‌ها، تهران: مطالعات زنان و روشنگران.
هارت، مایکل و نگری، آنتونی (1388)، انبوه خلق: جنگ و دموکراسی در عصر امپراتوری، ترجمه‌ی رضا نجف‌زاده، تهران: نی.
Bauer, D. (2019), The Art of Making the Impossible Possible: An Exploratory Study to Identify HILLARY CLINTON’S Embodiment of Rhetorical Silence and Rhetorical Listening as Rhetorical Arts in the 2016 Presidential General Election Campaign Debates, Dissertation, New Mexico State University.
Benford, R. & Snow, D. (2000), “Framing processes and social movement: An overview and assessment”, Annual Review of Sociology, 26(1): 611-639.
Boyer, P. C., Delmotte, T. H., Gauthier G., Rollet, V., Schmutz, B. (2020), “Les déterminants de la mobilisation des Gilets jaunesˮ, Revue économique, 71(1): 109-138.
Brooks, E. J. (2017), Slogans We Can Believe in: An Examination of What Makes for an Effective Presidential Campain Slogan, M.A, The University of North Carolina.
Chamorel, P. (2019), “Macron Versus the Yellow Vests,” Journal of Democracy 30(4): 48–62.
Denomme, A. M. (2019), From Viral Hashtag to Social Movement: The Rhetoric and Realization of #ME TOO, M.A, The University of Georgia.
Dupus, M. (2018), Social Movement Rhetoric and the Digital Shift, M.A, Northern Illinois University.
Foss, S. K. (2009), Rhetorical Criticism: Exploration and Practice, Long Grove, IL: Waveland Press.
Gerini, C. H. (2020), “From the street to the walls. SAUC”, Street Art & Urban Creativity Scientific Journal, 5(1): 58–67.
Girerd, L. et al. (2020), “Free Not to Engage: Neoliberal Ideology and Collective Action, The Case of the Yellow Vest Movement”, International Review of Social Psychology, 33(1): 1–18.
Grossman, E. (2019), “France’s Yellow Vests: Symptom of a Chronic Disease,” Political Insight 10(1): 30–34.
Hopper, R. D. (1950), “The Revolutionary Process: A Frame of Reference for the Study of Revolutionary Movements”, Social Forces 28(3): 270-280.
Macionis, J. J. (2001), Sociology (8th ed), Upper Saddle River, New Jersey: Prentice Hall.
Neveu, E. (1996), Sociologie des mouvements sociaux, Paris : La Découverte.
Pouchard, A. et Roucaute D. (2014), “Mort de Rémi Fraisse: une communication officielle parcellaireˮ, Le Monde, 14 novembre 2014.
Sebbah B., Souillard N., Thiong-Kay L. et Smyrnaios N. (2018), “Les Gilets Jaunes, des cadrages médiatiques aux paroles citoyennesˮ, Rapport de recherche préliminaire, 26 novembre 2018, Laboratoire d’Etudes et de Recherches Appliquées en Sciences Sociales, Axe Médias et médiations socio-numériques, Université de Toulouse.
D, Kornblit, I. S. (2020), French Yellow Vests (Gilets Jaunes): Similarities and Differences with Occupy Movements, Sociological Forum, DOI: 10.1111/socf.12593.
', './data/jsr/coversheet/cover_fa.jpg'))