مسائل کنونی دانشگاهها در جهان غرب

"مارکوز،که از مهاجران دورهء حکومت هیتلری از آلمان به آمریکاست و از سال 1950 تاکنون،به ترتیب،در دانشگاههای کلمبیا و هاروارد و بستن و کالیفرنیا سمت مدرسی و استادی‌ فلسفه و جامعه‌شناسی و علم سیاست را داشته است،در یکی از کتابهای اخیر خود،که انسان‌ یک ساحتی One-Dimensional Man نام دارد و در سال 1964 در آمریکا نشر داده و هم‌اکنون‌ به چند زبان نیز ترجمه شده است،مخصوصا باتوجه به اقوال هگل و فروید و پدیدارشناسی معاصر، می‌کوشد تا نشان دهد که عصر حاضر،که عصر تکنو کراسی و سیطرهء تکنولوژی و بوروکراسی‌ جوامع توسعه یافته،اعم‌از جوامع سرمایه دارو سوسیالیست است،شرایط زندگانی مردم در ساحت ( dimension )تکنولوژی و اقتصاد و سیاست مصرف چنانست که دیگر جایی برای زندگانی مردم‌ این دیار در ساحت دیگری،که مارکوز آن را«ساحت آزادی حقیقی»می‌خواند،باقی نگذاشته و چون در بیشتر طرحهای اصلاحی و نقشه‌های اقتصادیی،که ظاهرا برای بهبود شرایط زندگی‌ و مناسابات کار و کسب مردم تنظیم یافته،درست بنگریم،خواهیم دید که باطنا جز یک سلسله‌ تدابیر بسیار دقیق و حساب‌شده نیست که می‌خواهد افراد را در ساحت تعبدی تکنولوژی-که خود ملازم با«دنیای گرفتار و کردار»تبلیغاتی مبتذل هرروزه،اعم‌از مطبوعات و سینما و رادیو و تلویزیون و مسابقات ورزشی و هنر و ادبیات برای همه و نظایر اینهاست-نگاهدارد و مأل آنها، به تعبیر مارکوز،سعی در جلوگیری افراد از تعالی( trancendence )به ساحت فراغت خاطر و آزادی حقیقی و ارضای تمایلات عالی انسانی است."