جهان سوم و مسائل آن: گرسنگی و کم رشدی

اما گرسنگی در جهان دیگر،در جهان سوم،همواره پایدار و برقرار است و درست به این دلیل که‌ بهره‌کشی از نوع استعماری هرگز اجازه نداده است که مردم بتوانند برای حل مسئلهء گرسنگی‌ امکانات علمی و فنی را به کار بندند. برای اثبات این حقیقت می‌توانیم بگوییم که امروز بیش از 20% از اراضی قابل کشت‌ جهان زیر کشت نیست و این اراضی قابل کشت،در واقع،شامل زمینهای مستعدیست که با ساده‌ترین و سهلترین فنون و شیوه‌ها محصول می‌دهند(حال آنکه اکنون کار فنون کشت به جایی‌ رسیده است که می‌توان خاکهای قطبی و یا صحراها را زیر کشت برد و در صورت لزوم آب دریا را به آب قابل استفاده برای زراعت تبدیل کرد. تا امروز کشاورزی نوعی کسب و کار برای کسب سود بوده است،و امروزه دیگر به این نوع کسب و کار توجهی نمی‌شود زیرا بهای محصولات اصلی و مواد پایه‌یی خوراک،که از کشاورزی به دست می‌آیند،همیشه نسبت به محصولات صنعتی سخت پایین و ناچیز است و همین‌ جاست که نخستین نشانهء استعمار به چشم می‌خورد. اما چرا پیش از استعمار گرسنگی در چین وجود داشت؟به یاد داشته باشیم که اگر به تاریخ سلسله قحطیهایی که در چین‌ پدیدار شده است توجه کنیم،معلوم می‌شود که این قحطیها در طول زمان رو به کاهش گذاشته‌ بود و هنگامی که انگلیسها وارد هند شدند این کشور در حال بیرون آمدن از وضعیت«قرون وسطایی» خود بود. صنایع‌ دستی توسعهء فراوان یافته بود و روستاییان را از ده به شهر جلب می‌کرد و آنچه تراکم جمعیت‌ کشاورز نامیده می‌شود در آن زمان وجود نداشت و از همان زمان در آنجا طرحریزی اولیهء اقتصاد نوین به چشم می‌خورد؛اقتصادی که در آن کشاورزی تنها به استفاده از نیروی کار ضرور برای‌ تولید اکتفا می‌کند."