مردمنگاری: خوابهای باطنی و گزارش- آن نزد کردان اهل حق ایران

 اهمیت خواب در کردستان بسیار زیاد است و در مناطق شیعه و اهل حق‌نشین ایران‌ این رسم وجود دارد که اگر کسی در خواب ببیند که امامی یا پیری به ده وارد شده یا جای خاصی‌ را به او نشان می‌دهد یا قبر خود را به او می‌نمایاند،در صورتیکه صاحب خواب مردی عابد و زاهد و شایان اعتماد و مورد احترام دیگر روستاییان باشد،اینان خود را موظف می‌دانند که‌ بقعه‌ای برای آن امام یا پیر در همان محلی که بینندهء خواب دیده بنا کنند. در میان مردم اهل حق رسم بر این جاری است که حتی اگر نیت دیدن خوابی باطنی را نیز نکرده باشد پیش از خفتن کلمات زیر را که جزء ادعیهء معمولی آنهاست و اساس معتقدات‌ ایشان را آشکار می‌سازد،می‌خوانند: «اول من یار(خدا)ست، آخر من یار(خدا)ست، پیر من بنیامین(جبراییل)است؛ دلیل من داود(میکاییل)است؛ فرشته‌ای که سرنوشت مرا می‌نویسد پیر موسی(رفاییل)است؛ به نام خدمت پاک رمزبار(فرشتهء مادر خدا). به موجب این سند،مردی به نام غمام الدین مدت 2 سال به دستور شاهومند،وزیر شهر بغداد،در زندان شهر محبوس بود و باوجود کوششها و اقدامات بسیار خانواده‌اش و معاریف و بزرگان‌ بغداد خلاصی نیافت تا آنکه مادرش او را پند داد که دست نیاز به سوی بابا یادگار دراز کند- که یکی از قدیسین اهل حق و جانشین سلطان اسحاق بود در ده سرانه‌29،واقع در منطقهء گوران‌ و اورامان می‌زیست و هنوز مرقدش در آنجا باقی است."