نوآوری در طرحهای روستایی

نقش روابط علی در فراگرد پذیرش در پذیرش نورآوریها که بالاخره بعنوان برنامه‌ریزی توسعه نیز تلقی میشود،سه‌ جنبه زیر اهمیت بسیار دارد: 1-شناخت نسبت‌های علی 2-توجه به شیوه‌های فرهنگی-اجتماعی افرادی که نوآوری با آنها عرضه‌ میشود با در نظر گرفتن معیارهای ذهنی آنان 3-طرح ترکیبی روش‌های علمی تجزیه و تحلیلی با شیوه‌های توسعه. پدیداری که نو بودن نسبی شامل آن میشود گاه مدتها برای‌ برخی از افراد که با آن تماس نزدیک ندارند ممکن است ناشناس باشد،به این ترتیب که‌ یک مد یا یک دستگاه جدید ماهها یا سالها پس از ورود به یک اجتماع در نظر افرادی چند هنوز از صفت نو(مطلق)برخوردار باشد،اعضای یک گروه میتوانند در عین حال که‌ تصورات فردی کاملا متفاوتی از یک پدیدار نو دارند،مفهوم اجتماعی نو بودن را (نو بودن نسبی)نیز بکار برند. نوآوری‌ها را نباید فقط مبتنی بر خصوصیات منطقه‌ای ارائه کرد،بلکه باید آنها را با برنامه‌های انعطاف- پذیری که انواع انگیزه‌های مختلف را مورد توجه قرار می‌دهد،همگام کرد بعنوان مثال گروهی‌ از روستائیان را با مشخصات اقتصادی،اجتماعی یکسان باید در یک منطقه صنعتی از طریق‌ عرضه وسائل تولید و تامین اعتبار،و در یک منطقه غیر طبیعی از طریق تامین اعتبار و ایجاد بازار فروش اقناع کرد که تا اصولا بهبودی در نحوه مالکیت و وضع نیروی کار ایجاد گردد. سرانجام مسالهء انتخاب تناسب و انسجام عناصر طرح یک برنامه توسعه روستائی‌ مطرح میشود یعنی نوآوری باید همراه با برنامه‌های عمران منطقه‌ای(این برنامه‌ها اغلب‌ نیاز به موافقت و پذیرش روستائیان ندارد)که شرایط مناسبی برای بهبود ساخت ضوابط تولیدی،فروش و زندگی ایجاد مینماید عرضه شود."