تعاونیهای تولید زراعی سنتی در ایران: نظام تولید زراعی حراثه (بنه) در ده کشکوئیه دشت آب بافت قبل از اصلاحات ارضی

 سهم‌بران حراثه هر حراثه علاوه بر سهمی که به اعضاء رسمی و اصلی خود میداد دارای اعضاء دیگری نیز بود که مستقیما از محصول سهم میبردند این سهم‌بران در درجه اول‌ ((مرسوم کاران))یا نجار،آهنگر،و سلمانی(دلاک)بودند سهم‌بران دیگر حراثه‌ اهمیت مرسوم کاران را نداشتند معمولا سهم اینگونه افراد قبل از تقسیم محصول‌ محاسبه و برداشت میشد مرسوم‌کاران بترتیب اهمیت عبارت بودن از: *** 1-آهنگر: هر حراثه به ابزارهای متعدد آهنی و خرده کاریها و تعمیراتی از این قبیل که‌ منحصرا بدست آهنگر انجام میگرفت نیاز داشت،آهنگر ابزار مورد نیاز و خرده‌کاریها و تعمیرات هر حراثه را بمرور انجام داده یا تهیه میکرد و در اختیار اعضاء قرار میداد و در هر سال زراعی بهنگام برداشت خرمن نیم درصد از محصول بدست آمده پائیزه‌ هر حراثه(جو،گندم و کاه)را بعنوان دستمزد میگرفت،آهنگران معمولا در دهی‌ سکونت میگزیدند که در میانه قرار گرفته و بچند ده دیگر نزدیک باشد آنان آهنگری تمامی‌ حراثه‌های چند ده را قبول میکردند در ده کشکوئیه که دارای چهار حراثه بود دو درصد از کل برداشت غلات و حدود چهار بار کاه ده به آهنگر تعلق میگرفت و به نسبتی از محصولات بهاره نیز سهم میبردند."